Verdraagzaamheid: waarom is dat zo’n ongelooflijk moeilijke opdracht voor zoveel mensen? Snapt men nu nog niet dat ‘oog om oog, tand om tand’ helemaal niet werkt? Integendeel, zoals de menselijke geschiedenis ons keer op keer vertelt. En daarvoor hoeft men zich nog niet eens in een oorlogssituatie te bevinden. Het zit ‘m al in kleine, dagelijkse dingen…
escalatie … het is zo eenvoudig om het te doorbreken … en toch … dat is exact hetzelfde als wat we gisteren opmerkten … een gebrek aan bewust gebruiken van het bewustzijn … de automatische piloot … verdomd krachtig … hersenen hebben graag duidelijke sporen, routines … het vergt abstractie om dat te counteren en abstractie vergt intelligentie en laat de mens nu net dommer en dommer aan het worden zijn.
Ik probeer het al aan de kinderen van mijn klas aan te leren, maar het blijft blijkbaar niet genoeg plakken tot ze groot zijn. Er zijn trouwens meer en meer waarden die van thuis uit niet altijd meer worden aangebracht: voeten vegen als je binnen komt, dank u zeggen, alsjeblieft, volwassenen voor laten gaan, respect voor materiaal van jezelf en van anderen,… het is allemaal niet zo vanzelfsprekend…
Ga eens winkelen op zaterdag in de Carrefour en je hebt het al zitten. Of 5 minuten in het verkeer rondrijden en je ziet het al gebeuren. Of even de bus of de trein nemen tijdens het spitsuur… man, man toch, echt ni te doen. Tegenwoordig worden mensen al kwaad als je hen je plaats aanbiedt op een overvolle tram. Complete paranoïa lijkt het wel, een of andere nieuwe vorm van tijdelijke verstandsverbijstering… of ademen we een of andere agressief-makende substantie in zonder dat we het weten?
Het is het regerende individualisme … het collectief is een plaag geworden. We zijn helemaal geen gemeenschap, geen samenleving. We zijn de pure optelsom van afzonderlijke levende wezentjes. Allesoverstijgende waarden zijn vervangen door egoïstische normen.
Translation in English:
Tolerance: why is it such an incredibly hard task for so many people? Don’t they understand that ‘eye for an eye, tooth for a tooth’ doesn’t work at all? On the contrary, like human history tells us over and over again. And we don’t even need to be in a war situation for that. It already shows in small, daily things …
Escalation … it is so simple to break through it … and yet … it’s exactly the same as what we noticed yesterday … a lack of conscious usage of consciousness … the automatic pilot … damn powerful … brains like clear tracks, routines … it takes abstraction to counter that and abstraction takes intelligence and let it be that people are growing dumber and dumber.
I try to teach it to the children in my class, but apparently it doesn’t stick enough until they are mature. By the way there are more and more values that aren’t always passed on from home: wipe your feet when you enter, say ‘thank you’, let adults pass first, have respect to your belongings and those of others … it’s all not so obvious anymore …
Go shopping on a Saturday in the Carrefour and you’ll encounter it already. Or a five minutes drive in traffic and you already see it happen. Or even taking the bus or train during peak hour … man, man, wtf, it’s unreal. Nowadays people get angry when you offer them your seat on an overly filled tram. It seems to me like complete paranoia, some sort of a new form of temporary insanity … or is it that we breathe some sort of aggressive-making substance without knowing it?
It’s the all ruling individualism … the collective has become a plague. We aren’t a community, a society. We purely are the sum of isolated living creatures. All transcending values have been replaced by selfish norms.